Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Γιατί καταλαμβάνουμε την Λυρική

Γιατί καταλαμβάνουμε την Λυρική

Για να απαντήσουμε σ’ αυτούς που μπορεί να αναρωτηθούν γιατί μια κατάληψη του ιστορικού κτιρίου της Λυρικής εκθέτουμε καταρχάς κάποιους συνειρμούς με ιστορικά γεγονότα.
• Στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 η οπερέτα «Βαρώνος Ατσίγγανος» του
Γ. Στράους παρουσιάστηκε από την Λυρική σκηνή στο θέατρο Πάρκ.
Την ίδια ημέρα 2000 κάτοικοι της περιοχής της Δράμας εκτελούνταν από τις δυνάμεις κατοχής σε αντίποινα για τις επιθέσεις αντιστασιακών ομάδων.
• Η « Κάρμεν» του Μπιζέ ανέβηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1942 στο θέατρο Ολύμπια, ολόγυρα ο μεγάλος λιμός του χειμώνα του 42 μάστιζε την Ελλάδα, όπου το 63% του πληθυσμού υποσιτίζονταν με αποτέλεσμα 100.000 νεκρούς από ασιτία.
• Η «Αρπαγή από το Σεράϊ» του Μότσαρτ ανέβηκε στις 30 Μάη 1945,
την ίδια ημέρα ο Τριαντάφυλλος Τριανταφύλλου δολοφονήθηκε στο Πουρί Θεσσαλίας, ήταν εκείνο τον μήνα ένα από τα 56 θύματα της τρομοκρατίας από παρακρατικές ομάδες δωσίλογων & μοναρχοφασιστών που συνεργάζονταν με κρατικές δυνάμεις, ενώ υπήρχαν 18.708 πολιτικοί κρατούμενοι σε όλη την Ελλάδα.
• «Ο Βαφτιστικός» του Θεοφράστου Σακελλαρίδη παρουσιαζόταν στις 17 Ιουλίου 1948, ταυτόχρονα βόμβες Ναπάλμ δοκιμάζονταν για πρώτη φορά στον Γράμμο όπου κορυφωνόταν ο Εμφύλιος.
• Στις 22 Νοεμβρίου 1973, πέντε ημέρες μετά την είσοδο των τανκς στο Πολυτεχνείο και μόλις δύο ημέρες μετά την άρση του στρατιωτικού νόμου που είχε επιβληθεί από το δικτατορικό καθεστώς, η Λυρική σκηνή ανακοίνωνε στο κοινό της ότι μπορούσε πλέον να παρακολουθήσει τις οπερέτες «Οι Παλιάτσοι» και «Καβαλαρία Ρουστικάνα».
• Όταν δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Καλτεζάς, όποτε εκπυρσοκροτούν περίστροφα αστυνομικών, την ημέρα που ανάγκασαν την Κ. Κούνεβα να πιεί βιτριόλι, τις ημέρες που οποιοσδήποτε μπάτσος παίρνει την διαταγή να χτυπήσει διαδηλωτές, τις βραδιές που οι συλληφθέντες της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι ακόμα στις φυλακές, την στιγμή που οποιοσδήποτε μαθαίνει ότι χάνει την δουλειά του, η Λυρική προσφέρει στο κοινό της διαφυγή και στην κοινωνία μιά καθησυχαστική εικόνα ευμάρειας.

Αυτή την στιγμή δεν θα ασχοληθούμε ούτε με το ποιοι έβλεπαν αυτές τις παραστάσεις, ούτε ποιοι τις παρουσίαζαν, ούτε ποιοι διορίζονταν σαν διευθυντές της Λυρικής όλα αυτά τα χρόνια από την κατοχή, στον εμφύλιο αλλά και αργότερα όπως πχ στην διάρκεια της δικτατορίας.

Η κατάληψη ενός συμβόλου σαν τη Λυρική δεν έγινε για αποπληρωμή ιστορικών χρεών, έγινε απλά γιατί θέλουμε να θυμίσουμε σε όλους, διοικούντες, κυβέρνηση, καλλιτέχνες η θεατές, ότι εκεί έξω και τώρα μέσα, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος αναπόσπαστο τμήμα του λαού της χώρας μας, που δεν μπορείτε να τον αγνοείτε παρά το γεγονός ότι πυροβολιέται, πνίγεται με δακρυγόνα, κατεβαίνει σε μπλόκα, απαιτεί λίγο αέρα αντί για τσιμέντο και συγχρόνως αναρωτιέται και διεκδικεί μιά άλλη θέση της τέχνης στην κοινωνία.

Ελεύθεροι Λυρικοί

27 σχόλια:

  1. EISTE ANWRIMOI GIA NA MHN PW KRETINOI!
    Re dikaioi kai asymbibastoi, jexasate thn epembash se Panama kai Grenada, th Shabra kai th Chatila, tous polemous tou Kolpou (praxis A' kai Praxis B'), ton ispaniko emfylio, th doofonia Lamprakh... TI PAIZATE TOTE RE MALAKES? ENHMERWSTE MAS!
    Gia auto to logo 8a parameinete mia 8liberh eparxiakh operoula, eparkeis gia tous Apaxhdes twn A8hnwn kai th Nyxterida.
    Kai oxi anwnymos: Loukas Bidalhs, A8hna
    gestomime@yahoo.fr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
    ΑΛΙΜΟΝΟ ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. + Κυριακοπουλος, για να μη ξεχνιομαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συντρόφισσες και σύντροφοι, έχουμε ξεφύγει τελείως μου φαίνεται!

    Για σοβαρευτείτε λίγο!

    Καταρχήν να ξεκαθαρίσω πως είμαι υπέρ της κάθε κατάληψης, στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, γιατί πιστεύω ακράδαντα σαν κι εσάς πως όλοι πρέπει να αφυπνιστούμε.

    Φτάνουμε όμως στο σημείο να ενοχοποιήσουμε την καλή μουσική? Τον Μότσαρτ? Την Τέχνη και τον Πολιτισμό, που αποτελεί ίσως την μόνη σανίδα σωτηρίας για ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ, μαζί με την Παιδεία με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη??? Επιτέλους, το μόνο ΑΝΤΙΔΟΤΟ στη σαπίλα και την εμπορευματοποίηση και την αποβλάκωση που εξυπηρετούν τα σκυλομπούζουκα που αφειδώς ταΐζονται στον άμοιρο ελληνικό λαό, για να στρεβλώσουν και να αποτελειώσουν ό,τι ποιοτικό και ό,τι σε κάνει να σκέφτεσαι, για να κάνουν όλους πρόβατα και έρμαιά τους?

    Είναι το λιγότερο ανιστόρητη η στάση σας, το κείμενό σας. Για να είμαι σαφής: δεν διαφωνώ με την πράξη σας, διαφωνώ με την αιτιολογία της.

    Γνωρίζετε ποιος ήταν ο Μότσαρτ και ποια η σχέση του με το κατεστημένο εκκλησιαστικό και πολιτικό?

    Εντάξει λοιπόν, κλείστε την πόρτα, μια από τις ελάχιστες που έχουν απομείνει, του πολιτισμού και της πραγματικής παιδείας, και αφήστε το σκυλάδικο, το όπιο της μάζας, το όργανο που καίει εγκεφάλους να αλωνίζει.

    Αντί να πάτε να καταλάβετε τα μεγαλοσκυλάδικα των επωνύμων, στοχοποιείτε τον Μότσαρτ!

    Το λιγότερο που περιμένει το πραγματικό λαϊκό κίνημα από εσάς, είναι να ανασκευάσετε το κείμενο και την αιτιολογική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μην ανασκευάσετε τίποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα.
    Καταρχάς προτείνω να μην σβήσετε τα σχόλια που αντιτίθενται στην κατάληψη.
    Ο καθείς μπορεί να εξάγει τα συμπεράσματά του.
    Στα δικά μας τώρα.
    ΜΠΡΑΒΟ σύντροφοι.
    Θα είμαστε π α ν τ ο ύ.
    Όσο για την Τέχνη,αυτή με το κεφαλαίο Ταφ εννοώ,όχι την μασκαράτα της βιομηχανίας του θεάματος,είμαι σίγουρος ότι θα ειπωθούν πολλά όμορφα πράγματα για την αφεντιά της τις επόμενες μέρες μέσα από την απελευθερωμένη Λυρική.
    Θα είμαστε εκεί.
    ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό που δεν μας είπατε είναι τι παιζόταν την ημέρα που γεννήθηκα, την ημέρα που χώρισαν οι γονείς της Αρετούλας, που αγαπούσα στο νηπιαγωγείο...
    Επίσης οι Παλιάτσοι και η Καβαλερία (όχι Καβαλαρία) Ρουστικάνα δεν είναι "οπερετούλες". Είναι δύο δραματικές όπερες, που είχαν θεωρηθεί επαναστατικά κοινωνικά σχόλια στην εποχή τους (γι' αυτό και δεν επιτρεπόταν η παρουσίασή τους στη διάρκεια της δικτατορίας.)
    Δεν είμαι ενάντια στην εξέγερση -ενάντια στην ανοησία όμως είμαι. Απ' όλο το κείμενο που διάβασα, το μόνο που κατάλαβα είναι πως οι καταληψίες θεωρούν την όπερα κτήμα μιας συγκεκριμένης τάξης (γι' αυτό και αγνοούν ό,τι έχει σχέση μ' αυτήν) οπότε και βγάζουν τα απωθήμένα τους στη φτωχομπινέδικη Λυρική.
    Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω πως ειλικρινά πιστεύουν ότι υπήρχε κάποιο θέατρο, κάπου στον κόσμο που τις συγκεκριμένες ημερομηνίες θα είχε την ευαισθησία (ή την προνοητικότητα) να προγραμματίσει έργα σχετικά με τα δραματικά γεγονότα που διαδραματίζονταν.
    Ούτε πιστεύω πως οποιοδήποτε θέατρο στην Αθήνα (ή σε οποιαδήποτε κατεχόμενη πόλη στον κόσμο) θα είχε τη δυνατότητα να παρουσιάσει κάτι σχετικό με τον λιμό που μάστιζε τον πληθυσμό της χώρας στη διάρκεια της κατοχής. (Πάλι καλά που τους επέτρεψαν να παρουσιάσουν την Κάρμεν, (που είναι Γαλλικό έργο,) και δεν τους υποχρέωσαν να ανεβάσουν τη Βαλκυρία.
    Με δύο λόγια, ΝΑΙ η κατάσταση στη χώρα και στον κόσμο γενικότερα είναι δραματική -και δεν μιλάω για την πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ "παγκόσμια οικονομική κρίση". Μιλάω για την κρίση στις αξίες, την απόλυτη παρακμή της πολιτικής και όλα τα άλλα που βιώνουμε καθημερινά και θα χρειάζονταν σελίδες για να τα απαριθμήσουμε. Αλλά αν θέλουμε να μας πάρουν σοβαρά και να πετύχουμε κάτι, αφήνουμε την μπουρδολογία στην άκρη και δεν προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τις επιλογές μας με επιχειρήματα που μόνον αμόρφωτους και ανόητους θα μπορούσαν να εντυπωσιάσουν.
    Τελικά, θα μου πει σοβαρά κάποιος γιατί επιλέξατε να καταλάβετε την Λυρική και όχι το Εθνικό Θέατρο ή το Μέγαρο Μουσικής, ας πούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καταλαβαμε την Λυρικη.

    Ολα τα προβληματα του κοσμακη
    λυθηκαν με την μια.

    Κρατατε την Λυρικη κατειλημενη
    μπας και ξαναρθουν!

    Εμπρος να καταλαβουμε
    και την Ακροπολη
    του παλιοαποικιοκρατη Περικλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συντρόφισσα ή σύντροφε,
    Είναι η ανωνυμία σου τέκνο της ταπεινότητάς σου;
    Οι λέξεις που οικειοποιείσαι μέσα στην αυταρέσκεια και τον συντηρητισμό σου προσβάλουν τον αναγνώστη. Δεν ξέρουμε συντρόφους χωρίς ξεκάθαρη στάση απέναντι στην καθεστωτική κουλτούρα. Ξέρουμε ανθρώπους με εύκολα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης. Κανείς δεν οφείλει να είναι πάντα έτοιμος να κάνει την αυτοκριτική του. Θα εκτιμούσαμε ωστόσο αν πίσω από την ανωνυμία σου μεριμνούσες να μην προσβάλεις την συλλογικότητα που υπογράφει το κείμενο που σε αναγκάζει να διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου.
    Προφανώς και έχουμε ξεφύγει τελείως! Προλαβαίνεις όμως, μη νιώθεις μόνος!
    Και είμαστε ποοοολύ σοβαροί!
    Φυσικά δεν καταλαβαίνουμε με ποιον τρόπο ξεκαθαρίζεις το ότι είσαι υπέρ της κάθε κατάληψης – η γενικολογία περί «κάθε» κατάληψης λίγο μας αφορά. Δεν μπορούμε να μην σου πούμε ότι οι καταλήψεις δεν γίνονται με τηλεψηφοφορία. Ούτε με εξοστρακισμό. Κανείς εδώ δεν έχει λάβει ρόλο ιεροκήρυκα. Με τους μη αφυπνισμένους μας χωρίζουν οι τοίχοι και οι πιζάμες τους. Πολύ περισσότερο η ευκολία της εξ αποστάσεως κολακείας: …πιστεύεις ακράδαντα σαν κι εμάς; Εσύ με ποιους είσαι; Γιατί κοιτάζουμε γύρω αλλά δεν σε βλέπουμε; Μήπως είσαι κι εσύ ένας από τους δεκάδες «πελάτες» της Λυρικής που από χτες μπαίνουν μέσα, περνώντας κάτω από τα πανό μας, και ζητάνε εισιτήρια για την οπερέτα τους; Όταν τους λέμε ότι το κτήριο τελεί υπό κατάληψη, γουρλώνουνε τα μάτια. Είναι τόσο αλλοτριωμένοι που νομίζουν ότι το άσπρο πανί που γράφει έξω «αλληλεγγύη στην Κούνεβα» είναι σκηνογραφία για την καινούρια επαναστατική παραγωγή.

    Ποιος μίλησε για ενοχοποίηση της μουσικής; Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεσαι την κοινωνική ασυνέχεια. Δεν μπορεί να μην διακρίνεις το αποπολιτικοποιητικό κέλυφος. Δεν μπορείς να μας αναγκάζεις σε επεξηγήσεις του αυτονόητου. «Την Τέχνη και τον Πολιτισμό, που αποτελεί ίσως την μόνη σανίδα σωτηρίας» από τι; Και ποιανού; Είναι δυνατόν να υποστηρίζεις ότι ένα καθεστωτικό θέατρο αφελώς επιτρέπει στους κόλπους του να κατασκευάζονται σανίδες σωτηρίας; Από πότε η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ, μαζί με την Παιδεία με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη» είναι αποσυνδεδεμένες από τις ιδεολογικές κατευθύνσεις του συστήματος από το οποίο προωθούνται;
    Και ποιος αντιπρότεινε σκυλομπούζουκα; Όσο για το «ταΐζονται στον άμοιρο ελληνικό λαό» συντρόφισσα ή σύντροφε, τι πατερναλιστικά είναι αυτά;;; Τστς τστς τσ συντρόφισσα ή σύντροφε! Δεν ξέρω ποιοι και τι ακριβώς σε «κάνουν να σκέφτεσαι». Εμάς εδώ, που δεν είμαστε μαζί σου, δεν περιμέναμε άλλο να μας «κάνει» κάποιος να δράσουμε. Μπεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!

    Η πράξη μας είναι παιδί της αιτιολόγησής της. Άρα διαφωνείς με την πράξη μας. Ανιστόρητη είναι η κοινωνική αδράνεια. Είναι, μάλλον, ευτυχώς ανεπίκαιρη, και θα επιμείνουμε στο να παραμείνει. Είσαι περισσότερο σαφής από ότι θα επεδίωκες.

    «Γνωρίζετε ποιος ήταν ο Μότσαρτ»; Φτηνό ρε σύντροφε! Έλα από δω να βάλουμε Μότσαρτ στην μικροφωνική. Γιατί μας βουτάς μέσα στην βλακεία,να πρέπει να σου απαντήσουμε ότι δεν έδωσε ο Μότσαρτ την συγκατάθεση του να παίζει σαν σάουντρακ της σφαγής των 56.

    Η πόρτα της Λυρικής είναι ΑΝΟΙΧΤΗ. Είναι για πρώτη φορά ΑΝΟΙΧΤΗ.

    Δεν μας ενοχλεί που επικαλείσαι το λαϊκό κίνημα. Μας ενοχλεί ότι αυτοχρίζεσαι προφήτης του πραγματικού. Τι θα έλεγε ο Μότσαρτ;

    Είναι η ανωνυμία σου τέκνο της ταπεινότητάς σου; Είσαι ο ίδιος ανώνυμος που αναρωτιέται τι έπαιζε την ημέρα που γεννήθηκε;
    Κι εμείς, και η εξέγερση είμαστε εναντίον της ανοησίας. Είναι προφανές ότι από όλο το κείμενο που διάβασες δεν κατάλαβες τίποτα.

    Με δύο λόγια, ΟΧΙ η κατάσταση στη χώρα και στον κόσμο γενικότερα είναι δυναμική - και δεν μιλάμε για την πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ "νεανική επαναστατικότητα". Μιλάμε για το μαζικό κίνημα που από το σπίτι σου αποκαλείς «αμόρφωτους και ανόητους.».

    Τα παιδιά έξω βάζουνε Μπαϊντούσκα, Πανκ, Κάθυ Μπερμπεριάν. Το δισκάδικο στην στοά μας χάρισε τη Μαντάμ Μπάτερφλαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ποιό δισκάδικο; η Λαμπράκικη λέσχη η η Όπερα απέναντι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μήπως επιλέχθηκε η Λυρική γιατί είναι ο πλέον παρακμασμένος και αραχνιασμένος χώρος τέχνης;
    Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα η Λυρική μου φέρνει στο μυαλό αυτή την αναθεματισμένη τη Ζιζέλ. Αλήθεια, πόσες φορές την έχουν ανεβάσει όλα αυτά τα χρόνια; Και στην ίδια ακριβώς εκδοχή; Και γιατί; Μπορεί κάποιος να μετρήσει και να το ανακοινώσει; Θα χε ενδιαφέρον.
    Μου φέρνει στο μυαλό χορευτές που η βαριεστημάρα τους πανω στη σκηνή με κάνει να αισθάνομαι τουλάχιστον άβολα (Τί να κάνουν οι άνθρωποι με τόση Ζιζέλ πια; Πόση μπορεί κανείς να αντέξει;). Γιατί τους ταλαιπωρείτε έτσι;
    Θα μου πείτε δεν ανεβάζουν μόνο Ζιζέλ, κάνουν και όπερες...κάνουν και Τουραντότ.
    Θα φέρω την Τουραντότ ως παράδειγμα, γιατί ό,τι άλλο έχω δει από την Λυρική -πλην εποχή Λαζαρίδη χωρίς να είμαι και φαν- κινείται πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα.
    Όλοι ξέρουμε πως η Λυρική επέλεξε να χρυσοπληρώσει μια εντελώς άσχετη από άποψη σκηνοθεσίας υψίφωνο, την κ. Σκόττο. Το αποτέλεσμα την παράστασης ήταν τόσο κιτς που λίγο ακόμα και θα μπορούσε να ενταχθεί στην σφαίρα των cult θεαμάτων.
    Και πάει στο καλό το κιτς, πες ότι το διασκεδάζεις κιόλας. Γιατί πρέπει να το χρυσοπληρώνουμε; Και δεν μιλάω μόνο για τις παχυλές αμοιβές σκηνοθετών, χορογράφων, πρωταγωνιστών κλπ.γιατί δεν ξέρω πως πληρώνονται γενικά. Μιλάω για τον κύριο που βάλανε να κρατάει κρυμμένος σε όλο το έργο μόνο μια καρέκλα (ω, ναι, φαινόταν) και να πληρώνεται γι αυτό. Μιλάω για τα πανάκριβα κουστούμια και τα σκηνικά, τα οποία ήρθαν από την Ιταλία. Μιλάω για το πανάκριβο εισιτήριο. Το οποίο, εάν δεν συμμετείχαν φίλοι μου στην παράσταση, δεν υπήρχε περίπτωση να αγοράσω. Γιατί ήμουν σίγουρη πως θα δω κάτι κακόγουστο, κακοεκτελεσμένο και θα συγχιστώ.
    Η μόνη εποχή την οποία παρακολουθούσα με κάποιο ενδιαφέρον το πρόγραμμα της Λυρικής ήταν επί Στέφανου Λαζαρίδη. Και είδα επιτέλους κάτι αξιοπρεπές. Και χάρηκα με τους ερμηνευτές γιατί φαίνονταν να το διασκεδάζουν στη σκηνή.
    Τί έκανε στη συνέχεια η φοβερή Λυρική; Τον έδιωξεεεεεε. Εμ βέβαια. Μη και ξαραχνιάσει. Και μπει λίγο -γιατί για ελάχιστο μιλάμε και με τον Λαζαρίδη- φως εκεί μέσα.

    Νομίζω πως η Λυρική επιλέχθηκε γιατί είναι στην καρδιά της πόλης λόγω θέσης, αλλά όχι λόγω έργου. Γιατί είναι αντιδραστικά ελιτίστικη χωρίς να χει κάτι ουσιαστικό να πει. Καλή και η όπερα, καλό και το μπαλέτο. Αλλά παρουσιάζονται ως μουσειακά είδη κι εμείς είμαστε νέοι. Και θέλουμε στους χώρους που μας ανήκουν- γιατί, κύριοι καλλιτέχνες, η ΕΘΝΙΚΗ Λυρική Σκηνή είναι σπίτι ΟΛΟΝΩΝ κι όχι μόνο δικό σας και των γιαγίαδων με το ελαφρώς μωβ μαλλί- να βλέπουμε και να κάνουμε Τέχνη κι όχι Ρεπερτόριο. Δεν πάει με το έντονο μωβ μαλλί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απάντηση στην απάντησή σας. Όχι, ο κύριος (ή κυρία) που διαμαρτύρεται για τον Μότσαρτ δεν είναι ο ίδιος με τον κύριο που αναρωτιέται τι έπαιζαν όταν γεννήθηκε. Εγώ είμαι ο δεύτερος και έστειλα το μήνυμα ως Ανώνυμος γιατί μου το κλώτσησε δύο φορές όταν είχα προσπαθήσει να το στείλω με το URL μου. Πιθανώς κάτι έκανα λάθος. Επειδή και τώρα μάλλον το ίδιο θα συμβεί, λέγομαι Γιώργος Ξενίας και η απάντησή σας εξακολουθεί να μην με πείθει. Το ύφος σας είναι προπαίτικο κι επιθετικό, αλλά τα επιχειρήματα γενικά και ασαφή.
    Όσον αφορά την Άρτεμι, θα πρέπει να της πω ότι το μπαλέτο ΔΕΝ είναι η κύρια ασχολία της Λυρικής. Η Λυρική ανεβάζει όπερες και παρεμπιπτόντως και κανένα μπαλέτο. Στις δεκαετίες που παρακολουθώ το πρόγραμμά της, δε θυμάμαι να ανέβηκε η Ζιζέλ, παρά μόνο τα τελευταία δύο χρόνια στην παραγωγή του Μουχαμέντοφ. Δεν την είδα και δεν μπορώ να κρίνω. Όσο για την Τουραντότ της κυρίας Σκότο, έφυγα στα μισά, γιατί με τα χρόνια η αντοχή μου στην ανοησία τείνει να φθάσει στο μηδέν.
    Συμφωνώ ότι τα πράγματα είναι άθλια (πάλι καλά που εσείς απολαύσατε έστω τις παρουσιάσεις της εποχής Λαζαρίδη -εγώ αυτές τις βρήκα ακόμα χειρότερες από τις προηγούμενες και κάπου εκεί σταμάτησα να πηγαίνω στην Λυρική.) Συμφωνώ πως είναι ένα θέατρο αραχνιασμένο, που δεν έχει πλέον κάτι ουσιαστικό να πει. Εάν κατάλαβα καλά, εσείς θεωρείτε ότι η κατάληψη θα βοηθήσει στην εξυγίανσή της; Πώς θα γίνει αυτό; Έχετε κάποιο πρόγραμμα να ανεβάσετε κάποιο θέαμα εκεί; Ή θεωρείτε πως εκεί που έφτασε, η μόνη λύση είναι να κλείσει και να τελειώνουμε; Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι; Ακόμη κι αυτό θα ήμουν πρόθυμος να το συζητήσω, εάν το λέγατε έτσι, απλά. Μα δυστυχώς, στο σχόλιό σας διαβάζω μία διαμαρτυρία (με την οποία συμφωνώ απολύτως) αλλά δεν καταλαβαίνω πώς θα διορθώσει η κατάληψη αυτή την κατάσταση.
    Κλείνοντας, θα το πω και πάλι. Δεν είμαι εναντίον σας, θα ήθελα να είμαι μαζί σας, αλλά θα ήθελα να ακούσω κάποια καθαρά, σαφή και αιτιολογημένα επιχειρήματα. Οι επαναστατικές κορώνες του στυλ "καθεστωτικό θέατρο", λυπάμαι αλλά δεν με πείθουν. Από πού κι ως πού είναι καθεστωτικό θέατρο η Λυρική; Ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς (ο κος Καραμανλής ή ο κος Ζαχόπουλος, ας πούμε) για το τί ανέβαζε; Παρακολούθησαν, έστω, καμία από τις παραστάσεις της; Προσπάθησε κάποιος να περάσει μία συγκεκριμένη γραμμή μέσα από ό,τι παρουσιαζόταν εκεί; Αν ναι, εγώ δεν το κατάλαβα και θα ήθελα να με διαφωτίσετε με συγκεκριμένα στοιχεία. Εγώ, τις σπάνιες φορές που πήγα στην Λυριή τα τελευταία χρόνια, ούτε καμία ελίτ είδα, ούτε καμία ιδεολογική κατεύθυνση πήρα από τα όσα παρουσιάζονταν εκεί. Ένα παρακμασμένο θέατρο είδα κι ένα θλιβερό, παρακμασμένο κοινό, που παρακολουθούσε μετριότητες και δεν προσπαθούσε καν να πείσει τον εαυτό του πως διασκέδαζε. Με αυτά τα δεδομένα, ό,τι και να συμβεί στην Λυρική, μικρό το κακό. Δεν κόπτομαι για το θέατρο. Το σκεπτικό σας θα ήθελα να καταλάβω και θα χαρώ πολύ αν, τελικά, μου το εξηγήσετε.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. μεγαλε ελα στην συνελευση να ενημερωθεις καλυτερα , ξεκουνα απο τον καναπε και το pc σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. τα αιτήματα συνδιαμορφώνονται. το πολιτιστικό και πολιτικό χάσμα ανάμεσα μας δημιουργεί ουσιαστικά ζητήματα επικοινωνίας... για να καταλάβετε πως νιώθω, φανταστείτε εδώ να συνέχιζα να επιμένω ότι είστε ο ίδιος "σύντροφος" που υπερασπίζεται τον Μότσαρτ. η λυρική είναι ανοιχτή και στις 7 σήμερα έχει συνέλευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιατί βρε παιδιά δεν κάνετε διάλογο στον διαδίκτυο; Εμείς που ενδιαφερόμαστε και ζούμε εξωτερικό ή εκτός Αθηνών δηλαδή δεν έχουμε δικαίωμα να μάθουμε τις απόψεις, να συνομιλήσουμε μαζί σας; Πρέπει να έρθουμε στη Λυρική για να γίνει αυτό;

    Πόσο ΑΝΟΙΧΤΗ είναι η Λυρική όταν ότι συζητάτε μένει μέσα στο κτίριό της; Δεν θέλετε οι απόψεις σας να μπορούν να ακουστούν στα πέρατά του κόσμου; Για ποιον τα λέτε, αν όχι για να ακουστούν;

    Θα εκτιμούσα πολύ να διαβάσω τις θέσεις σας για όσα έθεσαν άλλοι συμμετέχοντες στη συζήτηση.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Επίσης δε μου αρέσει το γεγονός ότι πρέπει να προεγκρίνετε τα σχόλια για να δημοσιευτούν. Κατά πόσον συνάδει αυτό με την ΑΝΟΙΧΤΗ Λυρική, με το πνεύμα μιας ΑΝΟΙΧΤΗΣ κοινωνίας;

    Θα επιθυμούσα να έχω απάντηση και επί τούτου και να δημοσιευτούν όλα τα σχόλια.

    Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φίλε από το εξωτερικό, νομίζω ότι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να οργανωθείς σε τοπικά ζητήματα εκεί που μένεις, με ανθρώπινη επαφή, πρόσωπο με πρόσωπο.

    Η Λυρική δεν είναι ο ομφαλός του κόσμου, ούτε η κατάληψή της, από την οποία περιμένουμε να βγουν οι θεϊκές ντιρεκτίβες της επανάστασης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ρε κολλημενοι ξεκολήστε απο τα στενα μυαλα σας και ενωθειτε με τη συμβολικη αυτη πραξη!
    Αφηστε οτι εχετε διαβασει στα βιβλια τεχνης,αφηστε τα καλα σας ρουχα οταν πατε να δειτε θεατρο και κατεβειτε Ακαδημιας να ανοιξει το μυαλο σας με τον διαλογο!Αντε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εγώ θα έρθω πάντως.

    Δεν έχει νόημα να μπούμε σε φραστική αντιπαράθεση ή αποκατάσταση κάποιας παρεξήγησης από εδώ. Ίσως επιδιώκουμε το ίδιο με διαφορετικά μέσα, ίσως πάλι δεν επιδιώκουμε το ίδιο. Σαφώς πάντως επιθυμούμε να βγούμε από την τωρινή κατάσταση. Συγχωρέστε μου την απλή γλώσσα και την έλλειψη επιχειρημάτων. Είναι νύχτα και δεν είμαι ρήτορας. Και θα ήθελα να σας παρακαλέσω να βγάλετε τα εισαγωγικά όταν με αποκαλείτε σύντροφο...

    Καλή δύναμη και καλή αντάμωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητοί φίλοι

    Θεωρώ υποχρέωσή μου απέναντι στην καλή θέληση που κάποιοι από σας επιδεικνύουν, να σας εξηγήσω γιατί με ενόχλησαν τα κείμενά σας. Θα διευκρινίσω το γιατί, σε τυπικό, όσο και ουσιαστικό επίπεδο, θα επισκοπήσω το τι θετικό μπορώ να δω στην όλη υπόθεση – και στη συνέχεια θα προτείνω πέντε πράγματα που θεωρώ ουσιώδη, για όσους από σας αγαπούν και ασκούν την τέχνη, τα οποία ίσως να μπορούσαν να μας πάνε και κάπου αλλού.

    Έχω λοιπόν αρκετούς λόγους για να μην έρθω στην κατάληψή σας με βάση τις διακηρύξεις σας.

    1) Γιατί είναι εύκολο αλλά άσχημο, κάποιοι να κάνουν κριτική στο πώς επιβίωναν οι καλλιτέχνες στην Κατοχή, χωρίς να έχουν ζήσει ούτε το 1/1000 των προβλημάτων τους.

    2) Γιατί στην Κατοχή ο λαός δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο επί της ζωής του, ενώ σήμερα η κοινωνική ευθύνη διαχέεται.

    3) Γιατί αντιδιαστολή του αντάρτικου αγώνα σε σχέση με τις παραστάσεις της Λυρικής, δεν έκαναν ούτε οι ίδιοι οι αντάρτες - και πλείστοι όσοι μουσικοί και ηθοποιοί, ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και εργάζονταν για να επιβιώσουν.

    4) Γιατί την ώρα που ο λαός λιμοκτονούσε, οι ρεμπέτες παίζανε επίσης στις ταβέρνες, όπου σύχναζαν μονάχα δωσίλογοι και μαυραγορίτες, χωρίς και πάλι κανείς να τα βάλει μαζί τους. (Αλήθεια, μήπως μετά από τη Λυρική, έπεται κατάληψη και σε κανένα ρεμπετάδικο;)

    5) Γιατί με την ίδια ακριβώς λογική και ευκολία, ο καθένας μπορεί να απαξιώσει τους συνθέτες που έγραφαν έργα με την χρηματοδότηση της Εκκλησίας ή των ευγενών, την ώρα που λαός πεινούσε ή καταδυναστευόταν – γιατί με την ίδια απαξία και υπεροψία μπορεί κανείς να θυμίσει πως οι ναζί τραγουδούσαν Βάγκνερ και οι φασίστες Βέρντι.

    6) Γιατί τον Μότσαρτ απέναντι στην σφαγή των 56, τον έχει αναδείξει πρώτος ο Δάσκαλος Δανιήλ Μπαρεμπόιμ με την ισραηλινοπαλαιστινιακή του ορχήστρα και με προσωπικό κόστος – διδάσκοντας ήθος, πολιτισμό και συνείδηση.

    7) Γιατί από την «πράξη που είναι παιδί της αιτιολόγησής της» και παρόμοιους αφ’ υψηλού βερμπαλισμούς διαλύθηκε και το Ejekt Festival το καλοκαίρι.

    8) Γιατί η Κωνσταντίνα Κούνεβα δεν έχει ερωτηθεί αν θα ήθελε να σταματήσουν οι παραστάσεις της Λυρικής στο όνομά της.

    9) Γιατί τις κραυγές της Κωνσταντίνας Κούνεβα, δεν τις σκεπάζουν οι άριες της Λυρικής, αλλά ο θόρυβος της πόλης.

    10) Γιατί φοβάμαι πως θα δω κάποιον να βάζει τα παπούτσια του πάνω στις ωραίες καρέκλες, να τις λερώνει με καφέ ή με στάχτες – χωρίς να σηκώνει κουβέντα από κανέναν.

    11) Γιατί κανένας Ελεύθερος Λυρικός, δεν αξίωσε την άρση των παραστάσεων της Λυρικής, ώστε ν’ ανέβει ένα έργο για την Κούνεβα ή τον Αλέξη.

    12) Γιατί η κατάληψη της Λυρικής θυμίζει έντονα την κατάληψη του Οντεόν στο Παρίσι το 1968.

    13) Γιατί «σύμβολο» στη νεοελληνική κουλτούρα δεν είναι η Λυρική, αλλά τα σκυλάδικα.

    14) Γιατί ο κάθε πολίτης θα μπορούσε να δει δωρεάν μια καλλιτεχνική παράσταση, στα Προπύλαια, στις πανεπιστημιακές σχολές, στον Εθνικό Κήπο, στο Πεδίον του Άρεως, στην Πλατεία Ομονοίας, χωρίς να χρειάζεται να στερηθούν οι άνθρωποι του λυρικού θεάτρου το αντικείμενο της αγάπης τους.

    15) Γιατί οι Ελεύθεροι Λυρικοί που διεκδικούν μιαν άλλη θέση της τέχνης στην κοινωνία, αν είχανε την παραμικρή εκτίμηση για το έργο τους, θα ζητούσανε πρωτίστως να παρουσιαστεί σε μία φυλακή, σε ένα γηροκομείο, σε έναν τσιγγανομαχαλά, σε μία συνοικία Ρωσοποντίων, ή μεταναστών, που δεν τους περισσεύει δεκάρα για να διαθέσουν σε καλλιτεχνικές παραστάσεις.

    16) Γιατί, αν δεν είναι σε θέση οι Ελεύθεροι Λυρικοί να πράξουν το παραπάνω, θα όφειλαν να το αξιώσουν από τους μουσικούς και τους καλλιτέχνες – αλλά δεν το αξίωσαν.

    17) Γιατί οι Ελεύθεροι Λυρικοί δεν φρόντισαν να έρθουν σε επαφή, να πιέσουν, να παρακαλέσουν, να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο στους μουσικούς συναδέλφους τους ή μη, που εργάζονται στη Λυρική και αλλού.

    18) Γιατί οι «δημοσιοϋπάλληλοι» μουσικοί, εύχονται να συνεχιστεί η Κατάληψη ώστε να πληρωθούν μισθούς χωρίς να δουλέψουν.

    19) Γιατί, «η εξέγερση στην τέχνη» προϋποθέτει έγερση στην Τέχνη που δεν υπάρχει – και τα μανιφέστα δεν εγείρουν την τέχνη, αλλά αντικατοπτρίζουν την έγερσή της.

    20) Γιατί κανείς δεν οφείλει να απολογηθεί σχετικά με το τι τον αναπαύει, τι τον οικοδομεί, τι τον εμπνέει, τι τον ξεσηκώνει και τι τον καθησυχάζει – εφ’ όσον δεν ενοχλεί τον διπλανό του.

    21) Γιατί το κοινό και οι καλλιτέχνες οποιουδήποτε θεάτρου δεν είναι ποτέ ομοιογενείς, ώστε να στοχοποιούνται από τον οιονδήποτε, ως μέρος του τετράπτυχου «κυβέρνηση – διοίκηση – καλλιτέχνες – θεατές».

    22) Γιατί εκείνοι που πνίγονται στα δακρυγόνα, κατεβαίνουν σε μπλόκα και απαιτούν λίγο αέρα αντί για τσιμέντο, δεν είναι εκ προοιμίου εκτός Λυρικής, αλλ’ αντιθέτως, είναι οι πλέον επίλεκτοι υποψήφιοι φίλοι της, αν δεν είναι ήδη.

    23) Γιατί ακόμα κι αν μπορούσαμε να γκρεμίσουμε τα τσιμέντα που μας πνίγουν, θα έπρεπε τα νέα σπίτια που θα χτιστούν να είναι όμορφα και να γνωρίζουμε πώς να τα χτίσουμε.

    24) Γιατί οι πόρτες της Λυρικής μπορούν να ανοίξουν, ή και να αφαιρεθούν τελείως με εισβολή. Όχι όμως και οι πύλες του λυρισμού.

    25) Γιατί «στο μυαλό είναι ο Στόχος» - και δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις το μυαλό του θεατή καταλαμβάνοντας το καταφύγιό του, αλλά προσπαθώντας να του μιλήσεις, είτε μέσα από το καταφύγιο, είτε στην πορεία του προς αυτό.


    Υπάρχουν όμως κάποιοι λόγοι για τους οποίους θα μπορούσα να δω την κατάληψή σας με συμπάθεια.

    1) Γιατί πολύ μεγάλη μερίδα από το σύνηθες κοινό της Λυρικής και του Μεγάρου, δεν αντιλαμβάνεται σχεδόν τίποτα από το μεγαλείο της μουσικής δημιουργίας, τις αγωνίες και τα διλήμματα που αυτή συνάντησε.

    2) Γιατί οι καταληψίες της Λυρικής, φαίνεται να διασκεδάζουν πολύ περισσότερο από τους φιλόμουσους θεατές της.

    3) Γιατί βαρέθηκα να γυρίζουνε να με κοιτάξουν με απορία, όταν χειροκροτώ με πάθος ή επευφημώ κάποιον τραγουδιστή.

    4) Γιατί μου αρέσει το θέατρο του δρόμου, οι φανφάρες και οι παράτες, όταν γίνονται με χαρά.

    5) Γιατί ευελπιστώ πως κάποιοι απ’ τους επισκέπτες της κατάληψης, ίσως να φύγουν πλουσιότεροι ψυχικά απ’ ό,τι μπήκαν πριν.

    6) Γιατί πιστεύω πως κάποιοι απ’ αυτούς, θα θελήσουν να επισκεφθούν τη Λυρική και μετά την λήξη της κατάληψής της, χωρίς να μαγαρίσουν την ομορφιά των παραστάσεών της βήχοντας ή παίζοντας με το κινητό τους, όπως γίνεται πλέον, κατά κανόνα.

    7) Γιατί φαντάζομαι πως κάποιοι που θα ντρέπονταν να μπουν στη Λυρική, θα το τολμήσουν τώρα.

    8) Γιατί, αν το κράτος αδιαφορεί για την Λυρική, την Τέχνη γενικότερα, θεωρώντας πως ο πολιτισμός είναι κάτι το δευτερεύον σε σχέση με τους υπόλοιπους τομείς της διοίκησής του, δεν είναι και μεγάλο δυστύχημα η κατάληψη του θεάτρου. Κοινώς ειπείν, αν όλα είναι μπουρδέλο, ας γαμήσει και κανένας άλλος.

    9) Γιατί στο ίδιο πλαίσιο, αν κάποιοι γλεντήσουν την φαντασίωσή τους πως «απελευθέρωσαν» έναν δημόσιο χώρο, επειδή έκαναν κάτι που τους απαγορεύεται, ίσως και να είναι καθαρτήρια η πράξη αυτή για τους ίδιους.

    10) Γιατί δικαίωμα στη φαντασίωση, δεν έχει μόνο το κοινό των διαφημίσεων αυτοκινήτων, ποτών και αρωμάτων.

    11) Γιατί πολεμικές τέχνες στον δυτικό κόσμο, εισήγαγε πρωτίστως η Όπερα του Πεκίνου.

    12) Γιατί ακόμα κι αν δεν υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που νοιώθουν πως έχουν αδικηθεί απ’ την λειτουργία της Λυρικής (και θα ήθελαν να τους δοθεί η ευκαιρία να το αποδείξουν), θα ήθελα πολύ να υπήρχαν.

    13) Γιατί πολλοί άνθρωποι χρειάζονται ένα ομαδικό σημείο αφετηρίας για την κατοπινή τους δράση, ένα Βάπτισμα.

    14) Γιατί μπορώ να διακρίνω τις προθέσεις του συντάκτη της διακήρυξης, παρά το αδέξιο κείμενό του.

    15) Γιατί ο Γαβριάς θα πέταγε τη σκούφια του από ενθουσιασμό.

    16) Γιατί αγαπώ εκείνους που θέλουν να ανήκουν «στο λαό της χώρας μας», ακόμα και όταν ο τελευταίος διστάζει να τους αποδεχθεί.

    17) Γιατί τελικά, ίσως ένας μελλοντικός συνθέτης, στιχουργός, λιμπρετίστας, τραγουδοποιός, συγγραφέας ή ποιητής, να εμπνευστεί απ' την κατάληψη αυτή και να την πλάσει στη φαντασία του ακόμα πιο ωραία.

    Με βάση όλα τα παραπάνω, αγαπητοί φίλοι, επιτρέψτε μου να πω τα εξής:

    Η εξέγερση μοιάζει με την μπόρα που ξεσπά και σταματά. Μπορείς να την προβλέψεις λίγο πιο πριν και μετά να πιείς το βρόχινο νερό που έχεις μαζέψει. Δεν μπορείς να την επιμηκύνεις κατά το δοκούν.

    Η κατάληψη της Λυρικής, δεν έχει κανένα νόημα προκειμένου να διατηρηθεί ο αχός του Δεκεμβρίου, με τοκισμό στο εξεγερσιακό φετίχ. Μπορεί να αποκτήσει ένα νόημα, ως συμβολικό έναυσμα μιας νέας συνάντησης των λειτουργών της Τέχνης, που δεν βολεύονται με ένα μισθό δημοσίου υπαλλήλου και λίγα ιδιαίτερα για τη βραδινή έξοδο.

    Η Τέχνη υπάρχει για να αποκαλύπτει πως «ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός» στη σφαίρα της φαντασίας και της ψυχής – και η πολιτική υπάρχει για να ξανοίγει δρόμους, ώστε ο κόσμος εκείνος να καταστεί εφικτός. Η αδυναμία ενός ανθρώπου να κοινωνεί μονίμως με τα πάντα, έγκειται πρωτίστως στην φυσική του δομή: Δεν μπορεί να καταδικάζεται η τέχνη, όταν υμνεί την ομορφιά σε έναν κόσμο ασχήμιας, όπως δεν μπορεί να εγκαλείται ο έρωτας όταν ξεστρατεύει τη σκέψη του ανθρώπου απ’ τα υπαρκτά δεινά του. Μπορεί και η τέχνη να γίνει όπιο του λαού, αλλ’ η αλήθεια δεν αντιμάχεται το Κάλος – το αναπροσδιορίζει.

    Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν οι ανταλλακτικές σχέσεις, οι αντίρροπες δυνάμεις αναδεικνύονται ως τέτοιες, μονάχα όταν τείνουν ν’ απαλλαχθούν από τις πρώτες. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να καταργηθεί ο επαγγελματίας καλλιτέχνης, αλλά πως πρέπει να αφιερωθεί ο ελεύθερος χρόνος και να διεκδικηθεί ο ελεύθερος χώρος.

    Οι Ελεύθεροι Λυρικοί, δεν χρειάζονται το κτήριο της Λυρικής Σκηνής, η οποία θα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θα πρέπει εμβαθύνουνε στην τέχνη τους και να διδάξουνε πολιτισμό στους ομοϊδεάτες τους, στους φίλους τους, στους αμφισβητίες τους, στους διστακτικούς, στους ανίδεους, στους φτωχούς, σ’ αυτούς που ο παλμός της ανθρωπιάς δεν άγγιξε απ’ έξω ή από μέσα. Οι καλλιτέχνες, οφείλετε να πιστέψετε σ’ αυτό που λειτουργείτε, να επισκεφθείτε τις φυλακές, τις πλατείες, τις παράγκες, όπου κατ’ αρχήν υπάρχει δημόσιος χώρος, να καταγγείλετε την αμουσία όπου την συναντάτε, πιέζοντας και τους επαγγελματίες συναδέλφους σας, τα σωματεία, τις παρατάξεις τους να λάβουν θέση. Η μάχη για την ομορφιά πρέπει να δοθεί, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο χώρο - πρωτίστως δε, εκεί που χτυπά η καρδιά της Προσδοκίας.

    Στην Επανάσταση του 1905, ο Κορσακώφ, ο Ραχμάνινωφ, ο Τανέγιεφ, ο Σαλιάπιν, ο Λιάντωφ και πολλοί άλλοι ρώσοι μουσικοί συνέταξαν μια ανοιχτή επιστολή, τασσόμενοι στο πλευρό του δολοφονημένου λαού. «Είμαστε τα χωρίς δικαιώματα θύματα μιας αφύσικης κοινωνίας και πιστεύουμε ότι θεμελιακές και βαθιές μεταρρυθμίσεις είναι ο μόνος δρόμος για να βγούμε απ’ αυτήν την κρίση» ανέφεραν στην επιστολή τους. Ο Κορσακώφ απελύθη από το Ωδείο της Πετρούπολης, ο Γκλαζούνωφ παραιτήθηκε σε συμπαράσταση, το θέατρο Μπολσόι απείλησε με απεργία. Στο Μπολσόι, ο γίγαντας Φιοντόρ Σαλιάπιν τραγούδησε την λαϊκή επαναστατική «Ντουμπινούσκα» μπροστά στον Τσάρο, ο οποίος αξίωσε την απόλυσή του απ’ τα Βασιλικά Θέατρα της Ρωσίας, αλλά κανείς διευθυντής δεν τόλμησε να την υπογράψει. Ο Σαλιάπιν, έδωσε αρκετές φιλανθρωπικές συναυλίες – σε μία απ’ αυτές, ζήτησε απ’ το ακροατήριό του, αποτελούμενο από 5000 εργάτες, να τραγουδήσουν μαζί, ένα από τα χορικά της παράστασης. «Ένοιωσα σαν να ανεβαίνω ψηλά, όπως εσείς στη λειτουργία της Σαρακοστής» ανέφερε σε έναν φίλο του.

    Γεγονότα σαν αυτά, δεν γίνονται βεβαίως κάθε μέρα, ούτε κατά παραγγελία, ούτε θα έπρεπε κανείς να επιζητά την επανάληψή τους. Θα άξιζε ωστόσο κανείς να μελετήσει τους όρους υπό τους οποίους συνέβησαν, τα πρόσωπα, το ρόλο του έργου τους, τη σύνδεση του έργου με την κοινωνία τριγύρω, τις τραγικές συνθήκες που οδήγησαν και τότε σε μιαν έγερση – και να κάνει τη σύγκριση με το σήμερα, σε μια κοινωνία ανεκτική σε σχέση με τότε, με περισσότερες ανέσεις και καλύτερους όρους διαβίωσης, περισσότερη ενημέρωση, περισσότερη δημοκρατία, περισσότερες δυνατότητες μόρφωσης, ψυχαγωγίας, εκπαίδευσης, αλλά και λιγότερους μύθους, ή εσωτερικές εικόνες. Και να συλλογιστεί, κατά μόνας, ή με παρέα…

    Καλή μέρα φίλοι.

    Ανδρέας Μακρίδης
    Μουσικόφιλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. παίδες αν δεν είχατε γράψει ένα σωρό μαλακίες θα είμασταν όλοι εκεί.
    Λυπούμαστε όμως διότι ο Ντεπμόρ σας, μας βρωμάει σαπίλα, όπως και η αριστερή μελούρα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δε θα πω πολλά μια και ήδη έχουν πει αρκετά σωστά κάποιοι φίλοι πριν από μένα.

    Εννοείται πως είμαι κατά της κατάληψης, όπως το ίδιο κατά είμαι και εναντίον οιασδήποτε φασιστικής αντίληψης που έχει γίνει της μόδας στις μέρες μας.

    Στην Ελλάδα του 2009, ελευθερία θεωρείται η κατάληψη και η παρεμπόδιση της ελευθερίας των άλλων. Βγαίνει ο κάθε Χ,Ψ κύριος/κυρία, μαζεύει και πέντε, πενήντα, πεντακόσιους νοματαίους και καταλύουν κάθε έννοια έννομης τάξης, όπως κάνει κι η......"τιμημένη" αγροτιά κάτω στο λιμάνι τώρα και το μόνο που έχει καταφέρει είναι να παρεμποδίζει την κίνηση του ταλαίπωρου απλού πολίτη που θέλει να πάει στη δουλειά του να βγάλει πέντε δίφραγκα.

    Καλό θα ήταν κάποια στιγμή να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας και να αποφασίσουμε τί κοινωνία θέλουμε για τα παιδιά μας. Διότι αύριο μεθαύριο, όταν το βλαστάρι έρθει και πει "φάδερ, κάνω κατάληψη στο σπίτι με τα φιλαράκια μου άμα λάχει να 'ούμε κι εσύ άντε στον αγύριστο, άσε και τα φράγκα", το μόνο που θα μπορείς να κάνεις "επαναστάτη" θα είναι ένα μεγάλο και χορταστικό τουμπεκί.

    Και ερωτώ : Πες ότι αύριο μεθαύριο αποφασίζουν κάποιοι άλλοι, πιό μάγκες, πιό νταβραντισμένοι, να έρθουν και να κάνουν αυτοί κατάληψη για τους δικούς τους λόγους. Τί θα κάνετε τότε? Πώς θα δείτε μια τέτοια κίνηση?

    Το παράδειγμα που δίνεις σήμερα, θα το ακολουθήσουν στο πολλαπλάσιο οι επόμενοι "επαναστάτη". Πάμε λοιπόν σε έναν νεοκομμουνισμό όπου όμως δε θα υπάρχει κεντρική εξουσία ν' αποφασίζει και ο καθένας θ' αρπάζει ότι περιουσία και θα καταλύει ότι ελευθερία του άλλου θέλει? Οχλοκρατία? Αναρχία? Τί?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κύριε Μακρίδη, ωραίο το κείμενό σας...αν και θυμίζει κριτική θεάτρου.
    Και μη φοβάστε τόσο πολύ, φτάνει πια με τον φόβο!Στην τελική, αφήστε μας να κάνουμε και λάθος!
    Κύριε "dali9803" σκοτώστε σας παρακαλώ τον μπάτσο που κρύβεται μέσα σας...για την αυτοκριτική σας και τα άλλα τα σπαραξικάρδια για το παιδί σας παρακαλώ να απευθυνθείτε στα δελτία των 8. Παρεπιπτόντως, δεν θα ήθελα να είμαι γιος σας. Και να στε σίγουρος πως θα σας έκανα καταληψάρα με αυτά που γράφετε.
    "Διάσημε καλλιτέχνη" η αντιμετώπισή σας με κάνει και βαριέμαι...ουφ. Αν βάζαμε τον Λωτρεαμόν θα καλύπταμε την διασημότητά σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Είπα στον παππού μου για τη φάση στη Λυρική και θυμήθηκε όταν, στην Κατοχή, έκαναν επίταξη οι Ναζί στο σπίτι που έμενε. Αλλά αυτοί βέβαια ήταν Ναζί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Όμως η Λυρική δεν είναι μόνο δικό σου σπίτι. Μπήκαν κι αυτοί που δεν είχαν μπει ποτέ, ψευτο αριστοκράτη. Έλεος με την ιδιοκτησία.

    Δηλαδή έξω είναι όλα καλά και ασχολείστε μόνο με τους καταληψίες της Λυρικής;;; Τόσο κόλλημα πια...τελικά ανατράπηκε ο μικρόκοσμός σας, ε; χα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή